“La sociedad de la desconfianza”, de Victoria Camps, ei un assag imprescindible entà compréner un des grani rèptes que patís era societat deth nòste temps: era pèrta dera confidança.
En un mon mercat per individualisme, era precarietat e es desillusions, Camps reflexione damb serenitat sus çò qu’arribe quan deisham de creir en çò de comun e prepause tornar a bastir un valor compartit que mos permete convíuer, cooperar e sostier-mos es uns as auti.
Mès eth libe non sonque hè un simple diagnostic, autant somet un orizon d’esperança, damb era prepausa de bastir nauaments un valor compartit que mos permete sostier-mos, confiar e convíuer. Damb un estil clar e reflexiu, mos rebrembe qu’era libertat (entà èster aguesta digna deth sòn nòm) a de besonh des auti, e que sonque un viatge se recupère era confidança perduda (e maumetuda) poderam aspirar a ua societat mès justa e coesionada.
Ua lectura imprescindibla entà qui cèrque compréner e transformar era nòsta vida en comuna, sustot en uns tempsi fòrça convulsi, a on eth crispament e er enfrontament e eth pessimisme prenen fòrça ena nòsta comunautat.
