Pepita Caubet Delseny, aranesa neishuda en Vielha, qu’auec ua grana estima pera sua tèrra, Aran, e pera sua gent. Ua estima que se ve reflexada ena sua vida e ena sua grana òbra literària, autant en narracion coma en poesia.
Enter es sues àmplies òbres, en destaque “Era darrèra hèira de Vielha”, pera qu’obtiec eth prumèr prèmi deth prumèr concors literari en aranés organizat en aquera epòca pera Fondacion Musèu Etnologic dera Val d’Aran, en 1976. Atau madeish, en 1978, artenhec eth prumèr prèmi de poesia damb eth poèma “Baricauba”, ena dusau edicion deth certament.
Ans dempús, en 1996, tanben siguec galardonada damb eth tresau prèmi deth Concors Literari Occitans a vòsta pluma, celebrat ena ciutat de Gironda (França) damb eth poèma “Bric-brac”.
Se retirèc dera vida literària en 2006 damb era sua darrèra obra “Jacinta, casa e país”, un relat intens dera vida vidanta d’Aran, damb influéncia deth romanticisme e un tractament fòrça corós dera psicologia des personatges.
Pepita Caubet, siguec militanta actiua dera vida culturau dera Val d’Aran, en tot èster vicepresidenta dera Fondacion Musèu Etnologic dera Val d’Aran d’ençà de 1998 enquiar an 2005, e en tot colaborar tanben en diuèrses publicacions coma “Tèrra aranesa” e damb associacions coma Caritas.
Militanta d’Unitat d’Aran e assessora deth partit en ahèrs restacadi ara cultura, siguec tanben conselhèra de Cultura en Conselh Generau d’Aran ena legislatura de 1994-1997, a on desvolopèc un gran prètzhèt pera cultura e pera lengua aranesa.
En 2002, eth collectiu Lengua Viua, reconeishéc eth sòn prètzhèt ena normalizacion der aranés, en tot autrejar-li eth prèmi aqueth madeish an. Dempús dera sua mòrt, en 2007, siguec condecorada a títol pòstum, damb eth títol d’Aranesa Illustre peth Conselh Generau d’Aran.
Pepita Caubet auec ua vida dedicada ara familia, ath trabalh, ara cultura e ath país, hèts que meriten tot eth nòste reconeishement e arregraïment.
